Halfweg, donderdag 5 september. Bij Het Vergulde Ros, in de haakse bocht twee kilometer voor IJhorst, luidde BC Meppel het nieuwe seizoen in.
Na de ontvangst met koffie en gebak in de achterzaal startte de wandeling op het landgoed Dickninge. In twee groepen met gids genoten de BC’ers van het welgevormde Reestdal-landschap. Daarbij overschreden ze een paar maal de zelfde grens. De provinciegrens loopt namelijk dwars door het midden van de Reest. Het riviertje overleefde in de jaren ’60/’70 verminkingsplannen. Omdat de provincies het over de kanalisering niet eens konden worden, meandert de Reest nog steeds even fraai en vrolijk. Wat opviel was het extreem lage water.
Tol
Aan het begin van de route staat het laatste tolhuisje waar in Nederland nog tol geheven werd (tot 1962). De tocht liep over onverharde paden langs het lage ‘Riestelaand’ en de hoge es-landen, langs dassengaten (door de das zelf gegraven toiletten), langs driedubbeldikke bomen, holwortels en de plek waar baron de Vos van Steenwijk eind achttiende eeuw het toen vervallen klooster van Dickninge had laten afbreken. (Sijtze Faber vertelde dat een klooster in het Drents de ‘zaoddreugerij’ wordt genoemd.)
Spieken
Na een goed uur was iedereen weer terug in de zaal. Het diner werd ingeleid door de goedlachse Jan Bouwman, de vierde generatie in Het Vergulde Ros. Zijn overgrootvader Jan begon het café in 1901. De gasten lieten het zich smaken.
Voor het dessert (hangop) werd het gezelschap getrakteerd op een quiz met tien vragen. Wie buiten goed had opgelet en de BC-site in de gaten had gehouden, kon het zonder spieken af. Sommigen krikten hun score een pietsie op met behulp van hun online assistent … De winnaars waren Erik Venema, Peter Gelling, Joni Drees (negen van de tien vragen goed) en Melissa Kortekaas (acht goed en goed geloot). Ze mogen samen gaan lunchen bij Het Vergulde Ros.
Het eten was op, dus de doggy bags bleven ongebruikt. Wel kregen de deelnemers vier flesjes ‘Business Blond’ van Gula Beers mee voordat ze de auto of de fiets opzochten.
