MEPPEL – Een week eerder had Luxor Cinema No Time to Die nog midden in de nacht om 0.07 uur vertoond: Meppel en Steenwijk namen deel aan de wereldwijde premièreactie. Vanavond staan de glazen prosecco bij De Beren in 007-vorm opgesteld: het is de beurt aan BC Meppel om de laatste James Bond te bewonderen. 

Al tijdens de maaltijd is het de beurt aan BC Meppel. Bij de meesten voelt het al snel weer vertrouwd om zo ongedwongen dichtbij elkaar te zijn. Innovatieprojecten, avonturen op de weg, een kleinkind met een stoere naam, een nieuwe locatie op het oog, ‘goede mensen vinden’, generatie Z in dienstbetrekking, waar gaat het níet over? Sport, boeken, muziek, gemakken en ongemakken. En kakelvers ondernemersnieuws: “Heb je het al gehoord? X. heeft de tent verkocht!” Diverse Bond-watchers doen een duit in het zakje. Een senior deelt zijn herinneringen aan On Her Majesty’s Secret Service en het strenge bioscoopbeleid uit 1969…

Allerlangste
De 25e Bond-film laat aan het eind ruimte voor een vervolg. De laatste met Daniel Craig is dus vast niet de allerlaatste. Maar wel de allerlangste : 163 minuten, exclusief popcornpauze.
Lang of niet, als de jassen aan gaan, wordt er nog steeds vrolijk gelachen.
Een geslaagde avond, mogen we dus zeggen? Ja natuurlijk mogen we dat zeggen.

Bij de kapstok legt een wachtende fan uit waar ‘het’ bij James Bond voor zijn gevoel in zit. “Een Bond-film schaamt zich er niet voor om een Bond-film te zijn”, legt hij uit. “Net zoals Bond zich niet schaamt dat-ie James Bond is. Het is een man. Een stoere man. Die doet wat je doet als je James Bond bent.”

Anders ingekleurd
In een notendop wordt ‘het’ Bond-script uit de doeken gedaan. Het is een tekening die telkens anders wordt ingekleurd. Ja, er wordt geschoten. Ja, er zitten achtervolgingen in. “Wat dacht je anders? Je verwácht een Aston Martin, dan krijg je een Aston Martin. En je krijgt speeltjes in die auto te zien. Dat weet je. Daar kom je voor. Ik wel. Je hoeft geen geheim agent te zijn om dat te snappen. Het is oude wijn …”
Zijn gezellin komt aangesneld. “…whisky!” roept ze.
“Ja, whisky. Oude whisky in nieuwe flessen. Nog steeds net zo lekker.”
Op bijna fluistertoon biecht de ‘Bond-girl’ op dat ze meer voor het gezelschap dan voor de film is gekomen. “Ik dacht: Misschien valt die me dan nog best mee…”
“Nou, geef mij zo’n Austin Martin en ik ben een echte James Bond!”

Zomaar een vraagje: wie draag je voor als de James Bond van de BC?
“Laat me denken, hoe heet-ie nou, met dat brilletje.”
“Wim?” suggereert de stem naast hem.
“Ja… Wim de Pruis!”
“Ha, ja zeg, da’s een goeie.”
Dan wandelen ze, nog even achterwaarts zwaaiend, de Kruisstraat uit.
(Als Wim een echte 007 is, komt-ie er vast snel achter wie dit geweest kunnen zijn …)

Johan Debbenhof
7 oktober 2021