HAVELTE  –  Op het dauwtrappen was op de vroege donderdagmorgen van 4 april een mooie montere groep afgekomen. Echte dauw was er niet; het vocht waarin getrapt werd, kwam van hogerop. Toch waren de weergoden best lief. Om een paar druppeltjes maalt de ware wandelaar immers niet.

De liefhebbers verzamelden zich voor restaurant Hartenlust aan de Wandelbosweg. In dat wandelbos lag een kleed klaar met de heldergroene sterretjes van jong haarmos in een stilleven van rijk geschakeerd groen op de donkerbruine grond. “Net alsof we in Zweden zijn”, aldus Jan-Pieter.
En even verderop was het weer precies Drenthe… De route bood qua natuur op dit kleine postzegeltje van de provincie een onwaarschijnlijke variatie aan schouwspelen en decors. Te veel om op te noemen. Te veel ook om in zo’n korte tijd tot je te nemen.
Het synchroon-dansen van een drietal reeën op de grote stille weide liet niemand onberoerd. Het tafereel ontlokte zelfs bij Menno de gesmoorde uitroep: ‘Sssttfluisteren!

Boomwortels en glibbergeulen
Ook de dauwtrappers deden geregeld een dansje rondom boomwortels en langs of in glibbergeulen. Met de paraplu’s afwisselend omhoog en omlaag zag het gezelschap eruit als een troep ware Fred Astaire’s, al haalde hun gratie het niet bij de reeherten in de verte.
Even verderop ging de stoet in een lange slinger voort over een eenpersoons bosrandpad, wat hoger langs een vriendelijke sloot gelegen. Het liep allemaal gladjes en gesmeerd. De tip om goede wandelschoenen aan te doen was duidelijk ter harte genomen. Terug bij het startpunt wisselden sommigen hun drekstappers voor een presentabel paar. Dat zit aan tafel wat lekkerder en – een goede gewoonte – je houdt daarbij de boel bij een ander ook nog eens proper. Tegelijk zal men in het restaurant van een verdwaald modderkloddertje ook niet schrikken.

Onverwachte ontdekking
35 dauwtrappers, da’s een mooie ontbijtzaal vol. En dat klopte: Hartenlust is een fraaie stek waar ze het die vele mensen die van ontbijten houden aan niets laten ontbreken. Voor de meeste gasten was de locatie trouwens een onverwachte ontdekking, zoals die bij de Businessclub wel vaker voorkomen.
Zo wist lang niet iedereen dat Wim Meijer jarig was. Maar de voorzitter wel. Dus klonk voor de jarige uit alle kelen spontaan en simultaan het Lang zal die leven. Met de handen omhoog en drie hoera!’s. Hoera’s die ook golden voor het evenement.

Johan Debbenhof
donderdag 4 april 2024