Sinds er in 1270 een dam in de Rotte werd gelegd, hebben ze daar stevig doorgewerkt. Het resultaat tot nu toe konden we bewonderen tijdens de excursie samen met ICC Parkmanagement.

We beginnen in de toren van het Havenbedrijf Rotterdam aan de Wilhelminapier, van waar ooit duizenden en duizenden emigranten naar Amerika vertrokken. Businessmanager logistics Arwen Korteweg zet uiteen hoe de haven zich heeft ontwikkeld en dat in de toekomst wil blijven doen.
‘Een haven van wereldklasse zijn’ is de missie. “Niet meer de grootste, wel de beste”, aldus Arwen, “veilig, slim en duurzaam.” Succes wordt bepaald door snelheid. Data-uitwisseling (integrale planning!) is hierbij cruciaal. Aan de orde komen de groei van de containervervoer, de prijsopdrijving na de covid-crisis, de reuze-uitdagingen van de energietransitie, de stikstofproblematiek, de Betuwelijn en de afspraken met de Duitsers en zeker ook de relatie met Port of Zwolle (binnenhavens Zwolle-Kampen-Meppel).
In de Port of Rotterdam werken 565 duizend mensen. Het havengebied van drechtsteden tot en met de Maasvlakte heeft een lengte van 70(!) kilometer. Voor een Meppeler klinkt het allemaal mega-mega.

Watertaxi’s
Een beetje Meppel aan de Maas levert mede-BCM-lid Alumax. Remko Germeraad, ceo van de werf, vertelt hoe hij tien jaar geleden de vraag van Watertaxi Rotterdam kreeg of Alumax ook aluminium watertaxi’s kon bouwen. Ja dus. Een jaar later voer de eerste rond. Inmiddels zijn dat er acht op een totaal van vijftien. Ze zijn sterker, lichter, wendbaarder en eenvoudiger te repareren dan de traditionele polyester boten. De bestuurderspositie is zo ontworpen dat de schipper alles zittend met één arm kan doen, inclusief het aanleggen. De bevestigingswijze met de ronde bolder zorgt ervoor dat duimen gespaard blijven. Hier gebeuren met oude boten nog wel eens ongelukken mee.
Daarnaast varen er twee ‘Meppeler’ boten voor twaalf personen en fietsen. Hier komt er binnenkort eentje bij voor achttien passagiers met hun fiets. Inmiddels is er sinds vorig jaar ook een rondvaartboot op waterstof, een wereldprimeur.
De vloot vervoert jaarlijks meer dan anderhalf miljoen passagiers. Daar zitten veel internationale zakenlui tussen die ze thuis ook willen. Op dit moment zijn er gesprekken met partijen uit Noord-Duitsland, Roemenië, Portugal en Italië. Zo is Rotterdam voor het Meppeler bedrijf een hub naar de rest van de wereld.

De boot in
Voor ons gezelschap staan vijf gele Alumaxtaxi’s klaar. Nadat we bij de lunch vanaf zeventien-hoog de stad hadden bekeken, mogen we dat nu vanaf het water doen. Met veertig tot vijftig km/u schieten we van de ene naar de andere maritieme bezienswaardigheid. Zo gaan we even buurten bij Bezos. In de Eemhaven ligt namelijk de – even verderop in Alblasserdam vervaardigde – omstreden megadriemaster van de even omstreden Amazonbaas Jeff Bezos. Zijn schuit van een klein half miljard en 127 meter lengte had hij liever verdekt opgesteld, maar je kunt niet alles hebben natuurlijk. De locatie van het zeiljacht is niet meer geheim, maar wel onbereikbaar. Behalve dan per watertaxi!
We zien de indrukwekkende omvang van de overslagmachinerie, we zien hoe een oliespoor wordt opgeruimd, en varen voor (beter gezegd: onder) de boeg van de ss Rotterdam, voormalig vlaggenschip van de Holland-Amerika-Lijn.

Beelden
Terug op de wal sightseeën we van zuid naar noord in een tram uit 1969. door straten met waren vanuit de ganse wereld, een feest voor culinaire globetrotters. Charlois, Delfshaven, Kralingen-Crooswijk, Hillegersberg-Schiebroek. Vrijwilligers van het Rotterdams Openbaar Vervoer Museum dragen zorg voor de catering en voor de verhalen over stad en historie, te veel om hier na te vertellen.
Kunstwerken in de stad hebben in de volksmond hilarische aanduidingen gekregen, zoals ‘De fluitketel’, ‘De schroothoop’ en ‘Woody Woodpecker’. Mede door de bijnamen zijn deze ‘gekke’ beelden toch ‘van de Rotterdammers’ geworden.
Een apart geval is het levensgrote (2,37 m) standbeeld van Rigardus Rijnhout. Deze goedhartige man had al een bijnaam: de Reus van Rotterdam. En zo heet hij ook in brons. Het werd in 2022 geplaatst, honderd jaar na zijn geboorte. De Amazing Stroopwafels eerden hem én de stad in 2001 al met een lied, met het veelzeggende slot:
Sinds de Euromast voltooid was, amper één jaar na zijn dood
Leek het of als postume hulde Rotterdam de lucht inschoot
Als ik zie vanuit de verte welke vlucht de Maasstad nam
Denk ik bij die wolkenkrabbers aan de Reus van Rotterdam.

Kweekvijver
Aan het eind van de middag brengen we een bezoek aan Blue City. Vroeger was dit een subtropisch zwembad, nu een kweekvijver voor ideeën voor een circulaire economie in de vorm van een bedrijfsverzamelgebouw inclusief biolab. Gipsvervangers uit zeewier, ‘piepschuim’ uit zwamvlokken, materiaal dat de aarde niet schaadt, maar in de praktijk blijken kapitaalverwerving en grootschalige productie een moeilijk te nemen hobbel.
Over de afsluitende maaltijd bij Aloha Diner, gelieerd aan Blue City, werd nog uitgebreid nagepraat. Met name Werner had het van de paddenstoelen goed te pakken…
De busreis terug bood de gelegenheid om elkaar persoonlijk beter te leren kennen en stevig te laten lachen.

Johan Debbenhof
vrijdag 31 maart 2023